Sevgili Evim Şahane;
En baştan beri anlattığım gibi... Hayat hiçbir zaman kolay olmadı bizim için. Gurbette yaşayanlar bilir belki ne demek istediğimi. Anavatanımızdan uzakta ama doğduğumuz topraklarda çok çile çektik. Çok zulüm gördük. Kaçtık çaresizce. Ait olduğumuz yere geri döndük. Çalışmaktan başka yapacak birşeyimiz yoktu. Eşim ve ben bunu çok iyi biliyorduk. Çalıştık, çalıştık. Ancak zar zor bir ev alabildik. Ama evlatlarımızı çok ihmal ettik. Hep “çok şükür” demeyi bildik. Ve inanıyorum ki bu nedenle de Evim Şahane bizim kapımızı çaldı ve hayallerimizdeki mutfağı hediye etti.
Allah hepsinden razı olsun. Allah tuttuklarını altın eylesin.
Ayşe KARACAOĞLU / BAĞCILAR
